Osoba starsza a kryzys we współczesnej rodzinie w ujęciu systemowym

Słowa kluczowe: osoba starsza, systemowy model rodziny, kryzys, opieka, przemiany

Abstrakt

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie osoby starszej w systemowym modelu rodziny ze szczególnym zwróceniem uwagi na aspekt opieki nad nią oraz na jej potencjał w sytuacji kryzysów, jakie mają miejsce w obrębie rodziny.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, jaki został podjęty w niniejszym arty­kule, zawarty jest w pytaniach: Jakie znaczenie w życiu osób starszych ma rodzina? Jaką rolę od­grywają osoby starsze w systemowym modelu rodziny? Jak przebiega opieka nad osobami star­szymi w systemowym modelu rodziny, w której obrębie występują kryzysy? Wykorzystana została metoda analityczno-syntetyczna oparta na wybranej literaturze przedmiotu.

PROCES WYWODU: Zaprezentowana została systemowa teoria rodziny, w której osoby starsze nie są jedynie biorcą opieki, lecz za pomocą posiadanych zasobów stanowią nieocenione wspar­cie dla innych członków. Następnie przedstawione zostały przemiany we współczesnej rodzinie, które zaobserwować można na skutek uwarunkowań społeczno-kulturowych. Wywołały one w ob­rębie rodziny kryzysy, które w pracy ukazane zostały na przykładzie opieki nad osobami starszymi.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Obserwowany zanik rodzin wielopokoleniowych, a także obni­żenie jakości relacji międzygeneracyjnych doprowadził do tego, że osoby starsze utraciły ówczesną rolę oraz odchodzi się od dostrzegania ich potencjału. W sytuacji braku ich samodzielności opieka nad osobami starszymi może przybierać coraz częściej formę instytucjonalną, za co odpowiedzial­ne są wspomniane uwarunkowania społeczno-kulturowe.

WNIOSKI, INNOWACJE,REKOMENDACJE: Za pomocą edukacji powinno przekazywać się wiedzę na temat wartości relacji międzygeneracyjnych, a także potrzeb osób starszych, dla któ­rych rodzina stanowi najważniejsze środowisko, a w której szczególnego znaczenia nabiera troska o najstarszych jej członków.

Bibliografia

Białek-Szwed, O. (2019). Przemiany społeczno-kulturowe XXI wieku a poczucie braku stabilizacji- perspektywa medioznawcza. Perspektywy Kultury, 24(1): 129-138.

Borowik, J. (2015). Znaczenie relacji rodzinnych w życiu osób starych. W: I. Taranowicz, S. Grotowska (red.), Rodzina wobec wyzwań współczesności. Wybrane problemy. Wrocław: Oficyna Wydawnicza ARBORETUM, 139-150.

Brzezińska, A.I. i Hejmanowski S.(2019). Okres późnej dorosłości. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? W: A.I. Brzezińska (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne sp. z o.o., 623-664.

Brzezińska, M. (2011). Proaktywna starość. Strategie radzenia sobie ze stresem w okresie późnej dorosłości. Warszawa: Difin SA.

Cierpka, A. (2003). Systemowe rozumienie funkcjonowania rodziny. W: A. Jurkowski (red.), Z zagadnień współczesnej psychologii wychowawczej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 107-129.

Czekanowski, P. (2002). Rodzina w życiu osób starszych i osoby starsze w rodzinie. W: B. Synak (red.), Polska starość. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 140-172.

de Barbaro, M. (1999). Struktura rodziny. W: B. de Barbaro (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 45-55.

Doniec, R. (2001). Rodzina wielkiego miasta: przemiany społeczno-moralne w świadomości trzech pokoleń. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Drożdżowicz, L. (1999). Ogólna teoria systemów. W: B. de Barbaro (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 9-17.

Dyczewski, L. (1994). Ludzie starzy i starość w społeczeństwie i kulturze. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Gałęska, U. (2015). Przeobrażenia więzi rodzinno-społecznych w rodzinie w XXI wieku. Wychowanie w Rodzinie, 11(1), 27-41.

Krok, D. (2010). Systemowe ujęcie rodziny w badaniach dobrostanu psychicznego jej członków. W: D. Krok, P. Landwójtowicz (red.), Rodzina w nurcie współczesnych przemian. Opole: Uniwersytet Opolski, 359-368.

Luty-Michalak, M. (2017). Siła więzi rodzinnych osób starszych. Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne, 18(1), 41-49.

Olearczyk, T. (2008). Funkcjonowanie rodziny w przestrzeni nieobecności. W: G. Makiełło-Jarży (red.), Wymiary przestrzeni życiowej współczesnej rodziny. Kraków: Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne sp. z o.o. — Oficyna Wydawnicza AFM, 55-65.

Ostoja-Zawadzka, K. (1999). Cykl życia rodzinnego. W: B. de Barbaro (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 18-30.

Pieńkos, M. (2015). Dziadkowie w wychowaniu wnuków na podstawie opinii osób młodych i starszych. Forum Pedagogiczne, 5(2), 279-289.

Różański, T. (2017). Współczesna rodzina jako środowisko życia i aktywności osób starszych. Wybrane kwestie. Teologia i Człowiek , 40(4), 225-240.

Różański, T. (2015). Z problematyki przemian i zagrożeń współczesnej rodziny. Teologia i Człowiek, 32(4), 129-141.

Rudnik, A. (2014). Relacje międzypokoleniowe w rodzinie-perspektywa gerontologiczna. W: P. Szukalski (red.), Relacje międzypokoleniowe we współczesnych polskich rodzinach. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 41-55.

Steuden, S. (2011). Psychologia starzenia się i starości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Straś-Romanowska, M. (2020). Późna dorosłość. Wiek starzenia się. W: B. Harwas-Napierała, J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 263-292.

Szarota, Z. (2015). Uczenie się starości. Edukacja Dorosłych , 1, 23-35.

Szatur-Jaworska, B. (2014). Starość w polskiej rodzinie. W: P. Szukalski (red.), Relacje międzypokoleniowe we współczesnych polskich rodzinach. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 25-40.

Szczepaniak-Sienniak, J. (2014). Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania relacji międzypokoleniowych w rodzinie we współczesnej Polsce- wybrane zagadnienia. W: P. Szukalski (red.), Relacje międzypokoleniowe we współczesnych polskich rodzinach. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 9-23.

Świętochowski, W. (2007). Rodzina w ujęciu systemowym. W: I. Janicka, H. Liberska (red.), Psychologia rodziny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 21-45.

Topij-Stempińska, B. (2010). Rodzina i jej przemiany na przestrzeni wieków. W: A. Błasiak, E. Dybowska (red.), Wybrane zagadnienia pedagogiki rodziny. Kraków: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” Wydawnictwo WAM, 25-42.

Wawrzyniak, J.K. (2011). Opiekuńczo-wychowawcza rola dziadków w rodzinie. Pedagogika Rodziny, 1(2), 95-103.

Wawrzyniak, J.K. (2017). Starość człowieka- szanse i zagrożenia. Implikacje pedagogiczne. Warszawa: CeDeWu.

Wrótniak, J. (2015). Zasoby psychospołeczne osób w podeszłym wieku z poczuciem samotności. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Zboina, B., Kałdon, B., Król, H. i Baklarz-Kowalska, B. (2011). Kryzys w starości w ujęciu pedagogicznym. Forum Pedagogiczne, 1, 71-85.

Opublikowane
2021-03-03
Jak cytować
Franczyk, E. (2021). Osoba starsza a kryzys we współczesnej rodzinie w ujęciu systemowym. Horyzonty Wychowania, 20(53), 61-71. https://doi.org/10.35765/hw.2030